Η Αμοργός ρίχνει άγκυρα στην Αμερική, στο λιμάνι του πανεπιστημίου Χαρβαντ, στη Μασαχουσέτη (στο Κέιμπριτζ)!
Harvard library Nikos Gatsos
Το αρχείο του Νίκου Γκάτσου προστέθηκε στα υπάρχοντα αρχεία του Χάρβαρντ για τον ευρωπαϊκό μοντερνισμό και φυσικά στη μοναδική του συλλογή για την ελληνική λογοτεχνία και τον πολιτισμό. Το ανεκτίμητης αξίας αρχείο θα είναι προσβάσιμο για μελέτη και σπουδή σε φοιτητές, μεταπτυχιακούς και επιστήμονες σε όλο τον κόσμο!
Ο Νίκος Γκάτσος ήταν μία από τις σημαντικότερες μορφές της ευρωπαϊκής αβάν γκαρντ. Το μακροσκελές ποίημά του «Αμοργός», δημοσιεύθηκε το 1943, όταν η Ελλάδα βρισκόταν υπό την κατοχή των Γερμανών και των συμμάχων τους, χαρακτηρίστηκε σχεδόν αμέσως από κριτικούς και ποιητές ως εμβληματικό έργο του ελληνικού υπερρεαλισμού.
Σε σχετική αναφορά της Athensvoice ο Παναγιώτης Ροΐλος, Καθηγητής Συγκριτικής Λογοτεχνίας και Νεοελληνικών Σπουδών, κάτοχος της Έδρας Γιώργος Σεφέρης, αισθάνεται περήφανος και δικαιωμένος: «Πριν έναν χρόνο και κάτι, στήριξε με πάθος κι όσο πιο ένθερμα μπορούσε την πρόταση, προκειμένου αυτό το αρχείο να περιέλθει στη Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου η οποία μόνο σε έργα μεταβυζαντινής περιόδου, αγγίζει τα 300.000 βιβλία! Σπάνια βιβλία και υπέρτατες εκδόσεις». «Όλα έγιναν σε συνεργασία με τη βιβλιοθηκονόμο, Rhea Lessage, και τη Leslie Morris από τη Βιβλιοθήκη του Χότον, και δεν μπορούμε πραγματικά να περιγράψουμε τη χαρά μας για αυτό το επίτευγμα»!
Στον ανθό της ελληνικής μεταπολεμικής ποιητικής, μαζί με τους νομπελίστες Σεφέρη και Ελύτη, η γλώσσα, οι ιδέες και η αυτόματη γραφή του Γκάτσου στην «Αμοργό», συμπύκνωσαν με ανυπέρβλητο τρόπο τον συμβολισμό και τον σουρεαλισμό. Το ίδιο και η στιχουργική του. Τα ποιήματα που έγιναν τραγούδια, μελοποιημένα από τον Χατζιδάκι, τον Θεοδωράκη και τον Ξαρχάκο, μοιάζει να καταργούν κάθε απόσταση ανάμεσα στο υψιπετές της τέχνης για τους μυημένους και τη «μουσική για τις μάζες». Οι λέξεις, οι εικόνες και ο ρυθμός τους έφτασαν και άγγιξαν κάθε ψυχή και κάθε πτυχή της Ελλάδας του 20ού αιώνα. Ο Νίκος Γκάτσος διαβάστηκε και αποθεώθηκε από τους διανοούμενους, λατρεύτηκε και αποθεώθηκε εξίσου και από τον λαό. Κοινώς, ο ορισμός της μεγάλης τέχνης.
Και το μυστικό ήταν στις λέξεις του.
Πέρα από την έννοια που περιέκλειαν, εμπεριείχαν και εικόνα μα και μια αυτόνομη, ολόδική τους μουσικότητα. Και ίσως σ’ αυτό το ολιστικό να κρύβεται και το μεγαλείο του Γκάτσου: ανάμεσα στο προσωπικό σχόλιο – κοινωνικό σχολιασμό και τη φιλοσοφία, ανάμεσα στην εκδιήγηση της Μεγάλης Ιστορίας, εν παραλλήλω με τις «μικρές», τις δικές του ή των ηρώων του, ο ελληνικός μοντερνισμός βρήκε έναν εξαίσιο ισορροπιστή: το αβαντ-γκάρντ βάδισε χέρι-χέρι με τη γνήσια λαϊκότητα. Και πλέον θεωρούνται κτήμα και πηγή μελέτης για όλους!
Τι περιλαμβάνει όμως το αρχείο του Νίκου Γκάτσου;
- Δεκαοκτώ γράμματα του Οδυσσέα Ελύτη (που κυμαίνονται από τρεις έως 25 σελίδες)
- Καρτ ποστάλ 50 ετών από την καλή του φίλη και δημοφιλή ερμηνεύτρια Νάνα Μούσχουρη.
- Το σενάριο της ταινίας του Ελία Καζάν «America America», με σημειώσεις του σκηνοθέτη.
- Σχολιασμένα δακτυλόγραφα των Γιώργου Σεφέρη, Archibald MacLeish, Desmond O’Grady και Charles Haldeman.
- Άλμπουμ με υπογραφές των συνθετών,
- Κασέτες με τίτλο «Τραγούδια εν εξελίξει».
Η Αγαθή Δημητρούκα, σύντροφος και συνοδοιπόρος του ποιητή από το 1974 μέχρι και το τέλος του, το 1992, μίλησε στην AthensVoice το ίδιο απόγευμα που ανακοινώθηκε και επίσημα από το Χάρβαρντ, γι’ αυτήν τη «μετακόμιση», κατάφορα συγκινημένη. «Το είπα άλλωστε και στον Παναγιώτη Ροΐλο. Εγώ θα μιλώ για τα συναισθηματικά κι εσύ για όλα τα υπόλοιπα! Νιώθω χαρούμενη, ή καλύτερα να γράψετε αγαλλίαση, ναι, σιγουριά και αγαλλίαση είναι αυτό που νιώθω. Ξέρετε, ήταν μεγάλο βάρος η διαχείριση του έργου του. Αλλά και μια ιδιότυπη ομηρία, κατά έναν τρόπο, καθώς διάφοροι ερευνητές μου ζητούσαν συνεχώς επίσκεψη για μελέτη και τσεκάρισμα πηγών. Πέρα από τα χειρόγραφα, ακόμα και η βιβλιοθήκη του αφήνει ίχνη και μαρτυρά πολλά σε έναν που μελετά τον Γκάτσο. Έπρεπε να κανονίζω ραντεβού για επισκέψεις στο σπίτι μας, να μένω μαζί τους, εξ ου και χρησιμοποίησα την λέξη “ομηρία”. Ήταν εξίσου δύσκολος και ο αποχαιρετισμός, μα έπρεπε να γίνει».
Πώς μπορείτε να διαλέξετε τι θα κρατήσετε και τι θα παραδώσετε, καθώς αυτό το συναισθηματικό βάρος αλλά και η χειρωναξία του ξεσκαρταρίσματος σχεδόν μιας ολόκληρης κοινής ζωής τους, είναι σίγουρο πως εμπεριείχε κόπο μα και πόνο;
Η ίδια απαντάει: «Λειτούργησα με βάση τη συμβουλή του Δον Κιχώτη στον Σάντσο Πάντσο. Πως πρέπει κανείς να μάθει να αίρεται από τις περιστάσεις. Εννοείται πως χρειάστηκε να κάνω συναισθηματικές υπερβάσεις, ήταν αδύνατον να αποχωριστώ φερ’ ειπείν το αντίτυπο της “Αμοργού” με την αφιέρωσή του σε μένα. Μα, από τη μια, ο εγκλεισμός μου, όπως σας είπα, και από την άλλη, το άγχος μου, μιας και τα χειρόγραφα με τον χρόνο ξεφτίζουν και πρέπει με κάποιο τρόπο να σωθούν από τον εκφυλισμό τους, διευκόλυναν τη διαδικασία. Ήταν όμως και οι άνθρωποι του Χάρβαρντ, που από την πρώτη φορά μέχρι και σήμερα έδειχναν και συνεχίζουν να δείχνουν τόση εμπιστοσύνη! Και να φανταστείτε, όλα έγιναν μέσω μέιλ. Έστελναν και τους απαντούσα, με το υποδεκάμετρο στο χέρι, μιας και έπρεπε να αριθμήσω αλλά και να μετρήσω. Είμαι πανευτυχής για τη συνεργασία μου μαζί τους».
«Ο Γκάτσος ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες στιχουργούς και τραγουδοποιούς του εικοστού αιώνα και οι συνεργασίες του με τους μεγαλύτερους Έλληνες συνθέτες συνέβαλαν στην οριοθέτηση της πορείας της ελληνικής λαϊκής μουσικής, στον γάμο της λαογραφίας με την πρωτοπορία. Η ευκαιρία να εξετάσουμε όχι μόνο τις σημειώσεις και τα έγγραφα του Γκάτσου, αλλά και ηχογραφήσεις από σχεδιάσματα τραγουδιών και ημιτελών συνθέσεων, θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα το έργο αυτού του πρωτοποριακού τραγουδοποιού» αναφέρει ο δρ. Panayotis League.[με πληροφορίες από τη naftemporiki].
Δείτε την επίσημη ανακοίνωση του αρχείου του Ν. Γκάτσου από το Χάρβαρντ.
Κατεβάστε σχετικό αρχείο σε μορφή .pdf.
(Ασπρόμαυρες εικόνες από το αρχείο της κ.Αγαθής Δημητρούκα). kathimerini.
