Ο Αλέξανδρος Γαβαλάς μιλάει στο go-amorgos για το νέο του ξεκίνημα στη δισκογραφία, το τραγούδι με τίτλο “Εμπόριο”, και τη συνεργασία του με τη δισκογραφική εταιρεία G Music. Επίσης μοιράζεται μαζί μας τις φιλοδοξίες του, τα όνειρα και το πάθος του για τη μουσική!
Αλέξανδρε συγχαρητήρια για το ζεϊμπέκικο τραγούδι “Εμπόριο”, το νέο σου ξεκίνημα και ταυτόχρονα “ταξίδι” στο ελληνικό μουσικό στερέωμα!
– Πες μας λίγα λόγια για το τραγούδι.
Το «Εμπόριο», σε στίχους του Γιάννη Μαλλιά και μουσική του Ιορδάνη Παύλου, είναι ένα τραγούδι-ύμνος στην ελληνική μουσική κληρονομιά, και συγκεκριμένα στο μπουζούκι και την πενιά του, όπου με τα χρόνια το μεγαλύτερο βάρος έχει φτάσει να δίνεται στο «φαίνεσθαι» παρά στο «είναι». Νιώθω πολύ ευλογημένος που ερμήνευσα αυτό το τραγούδι, όπως και βρήκα συνοδοιπόρο στα όνειρά μου μία υγιής δισκογραφική εταιρία, τη G Music, που απαρτίζεται από Ανθρώπους, πάνω από όλα, με τεράστια εμπειρία σε αυτό που κάνουν, αγάπη και όραμα για τη μουσική και το καλό τραγούδι.
– Είχες από μικρός πάθος και ασχολία με τη μουσική; Ή προέκυψε τα τελευταία χρόνια; Επηρεάστηκες από το οικογενειακό σου περιβάλλον;
Από πολύ μικρό με τραβούσαν οι τέχνες, σε διάφορες μορφές. Η μουσική, συγκεκριμένα, μπήκε στη ζωή μου κάπου στο δημοτικό, όπου ένα απόγευμα καλοκαιρινό στην Αρκεσίνη, βρέθηκα με το μπουζούκι του ξαδέρφου μου στα χέρια και έβγαλα χωρίς βοήθεια ολόκληρο τραγούδι. Από τότε δεν έχει πάψει να με συνοδεύει ό,τι και να κάνω.
– Τα τραγούδια τις περισσότερες φορές αποτελούν έκφραση συναισθημάτων, διαφυγής από τη καθημερινότητα, εμπειριών, βιωμάτων κλπ. Έχεις επηρεαστεί σε κάποιο βαθμό με κάτι από αυτά;
Πάντα πίστευα πως η τέχνη είναι η έκφραση της ψυχής. Όταν έχεις έντονα βιώματα, αρνητικά ή θετικά, οφείλεις κάπου να τα διοχετεύσεις, να εκφραστείς, γιατί αλλιώς σταδιακά μαζεύονται και σε πνίγουν. Όντας κλειστός χαρακτήρας, το τραγούδι και η μουσική έπαιξαν αμέτρητες φορές τον ρόλο του ψυχολόγου για εμένα.
– Το “Εμπόριο” κατατάσσεται στο ζεϊμπέκικο τραγούδι. Θα ήθελες να δοκιμάσεις τον εαυτό σου και σε άλλο είδος ; Ή πιστεύεις ότι το συγκεκριμένο είδος σε εκφράζει απόλυτα;
Δεν μου αρέσει να περιορίζομαι. Μεγαλώνοντας με μουσικές επιρροές από πάρα πολλά είδη, νιώθω την ανάγκη να πειραματιστώ αντίστοιχα σε διαφορετικά ακούσματα.
– Το βίντεοκλιπ του τραγουδιού είναι και στη νοηματική γλώσσα! Κάτι ιδιαίτερα συγκινητικό και ταυτόχρονα πρωτότυπο που αν δε κάνω λάθος δεν έχει παρουσιαστεί ξανά στη χώρα μας! Η ιδέα υπήρχε εξ αρχής, ή προέκυψε λίγο πριν τη δημιουργία του κλιπ;
Όντως, ήταν πάρα πολύ συγκινητικό… Και εμένα όταν μου το πρότειναν, ο παραγωγός μου, ο κύριος Βασίλης Κρικέτος, και η επικοινωνιολόγος της G Music, η κυρία Σπυριδούλα Κάμπου, δεν σας κρύβω ότι με άγγιξε πολύ αυτή η ιδέα… Θέλαμε μέσα από αυτό το τραγούδι να στείλουμε πολλά μηνύματα, με πολλούς παραλήπτες… Έτσι «γεννήθηκε» η ιδέα της νοηματικής γλώσσας, για να στείλουμε το μήνυμα ότι η μουσική είναι η φωνή όλων μας και μπορεί να μας ενώσει… Και χωρίς τον Χρήστο Δαγρές που συμμετείχε ενεργά σε όλο αυτό, αλλά και την σχολή νοηματικής γλώσσας «Κρατύλος», δεν θα το είχαμε καταφέρει όλο αυτό…
– Στο ξεκίνημα σου σε στήριξε η οικογένειά σου; Οι φίλοι σου;
Οι άνθρωποι του κύκλου μου, όλα αυτά τα χρόνια, με ωθούσαν στο να κυνηγήσω το τραγούδι πιο επαγγελματικά, κάθε φορά που με άκουγαν. Επομένως, δεν θα μπορούσαν να μην είναι δίπλα μου σε κάτι που περίμεναν κι εκείνοι τόσο καιρό. Οφείλω να σημειώσω πως, ο λόγος που επιτέλους αποφάσισα να εμπιστευτώ κάπου τα όνειρα μου είναι η, πλέον, δεύτερη οικογένεια που ανήκω, η G music.
– Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια όσον αφορά το τραγούδι; Έπεται σύντομα συνέχεια;
Σε συνεννόηση και διαρκή, πάντα, επικοινωνία με την G music, ετοιμάζουμε το πλάνο εμφανίσεων μου για το καλοκαίρι. Παράλληλα, δε, βρισκόμαστε ήδη στη διαδικασία ηχογράφησης του επόμενου τραγουδιού μου, το οποίο είμαι σίγουρος πως ο κόσμος θα «αγκαλιάσει», όπως το «Εμπόριο». Τα καλύτερα έρχονται!
– Η Αμοργός πόσο σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε στη ζωή σου από τη παιδική σου ηλικία έως σήμερα;
Όλοι έχουν τον τόπο τους σε μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά τους. Έτσι κι εγώ με τη σειρά μου, δεν γίνεται να μην εκτιμάω το νησί που μου έμαθε να παίζω και να χτυπάω, να γελάω και να κλαίω, να ερωτεύομαι και να νοσταλγώ. Αν δεν υπήρχε η Αμοργός και αυτή η καταθλιπτική της μουντάδα, δεν θα υπήρχε ο Αλέξανδρος όπως τον ξέρετε σήμερα.
Δείτε το videoclip:
